BRUSSEL – Het koufront dat de komende dagen over het land trekt, is een zware dobber voor de Brusselse daklozen. Om hen van de ergste vrieskou te vrijwaren, heeft het Rode Kruis tijdelijke noodopvang voorzien tussen de huidplooien van staatssecretaris voor Asiel en Migratie Maggie De Block.
Vandaag en ook de komende dagen duikt het kwik negen graden onder nul. Levensgevaarlijk als je noodgedwongen de nacht in openlucht moet doorbrengen. Langzaam stromen alle opvangcentra vol, maar zoals ieder jaar volstaan de ongeveer 500 plaatsen niet voor de naar schatting 2000 daklozen die de hoofdstad telt.
Ieder jaar schreeuwt de publieke opinie moord en brand als er weer een dakloze omkomt door de kou, ieder jaar verzuimt de politiek om het probleem op een gestructureerde wijze aan te pakken. Tot dit jaar. “De aanstelling van Maggie De Block (Open Vld) als staatssecretaris voor Asiel en Migratie was een onverwachte meevaller”, beweert Mensje Schuttinckx, vrijwilligster bij het opvangtehuis Samu Social. “Niet zozeer omdat ze een uitstekend beleid heeft uitgestippeld, maar omdat haar kolossale lichaamsomvang ruimte biedt aan enkele honderden verkleumde daklozen. We hebben aan het kabinet van Maggie De Block gevraagd om de romp en de lendenen van de staatssecretaris met onmiddellijke ingang vrij te maken voor noodopvang.”
Nutsfaciliteiten
Het kabinet-De Block neemt de vraag ter harte en meldt dat de bevoegde staatssecretaris vanaf vandaag in gereedheid is gebracht om minstens vijfhonderd daklozen tijdelijk te huisvesten. “Daartoe heeft het Rode Kruis een honderdtal legertenten opgesteld in de warme, vochtige huidplooien ter hoogte van Maggie’s navel”, bevestigt een kabinetslid. “Er heerst een constante temperatuur van ongeveer 36 graden en er zijn voldoende nutsfaciliteiten om in de basishygiëne te voorzien, zoals stromend water en regelmatige ventilatie. Er is ook een gaarkeuken die volledig draait op etensresten die anders gewoon verloren gaan in het labyrint van kleine plooitjes ter hoogte van Maggies boezem.”
De Brusselse daklozen reageren voorlopig met gemengde gevoelens.“Echt ideaal is het niet”, blaast landloper Danny Issalemol, die sinds gisteren onderdak vond in unit 3 (liesplooi, tweede afslag rechts, nvdr.). Schimmel is een groot probleem, en dan is er ook de geurhinder. Maar het is alleszins beter dan in openlucht slapen op dit moment.” Ook Jamal Tarkan verkiest het wasemende vel van de staatssecretaris boven een onguur verblijf in een klam deken op de Anspachlaan. “Maar niet van harte. Ik mocht mijn hond niet meenemen.”
Intussen raakt De Block langzaam gewend aan het feit dat ze nu bewoond wordt door budgetpils drinkende landlopers die al te vaak een loopje nemen met de heersende normen der hygiëne. “Al dat gekrioel op mijn lichaam voelt toch een beetje raar”, aldus de licht geïrriteerde staatssecretaris. “En af en toe stijgt er een geur van verschaald bier op van onder mijn jurk. (diepe zucht) Dat het maar snel terug lente wordt, dan gooien we de hele boel open en geven we de hele infrastructuur nog eens een goeie beurt!”
