Radicale boeddhist mag niet naar buitenland

GENT – Via een procedure voor het hof van beroep heeft het Gentse parket op de valreep vermeden dat er opnieuw een extremistische jongeling naar het buitenland is vertrokken. Het gaat om een 15-jarige boeddhist uit het Gentse, die in Indië een strikt religieuze training wilde ondergaan.
Giel kwam via zijn moeder in contact met het radicale boeddhisme. (Foto: Youtube)
Giel kwam via zijn moeder in contact met het radicale boeddhisme. (Foto: Youtube)

Volgens het parket werd kwam Giel (15) al op jonge leeftijd in contact met het radicale boeddhisme. Zo zou zijn moeder hem jarenlang geïndoctrineerd hebben in het Achtvoudige Pad naar Vrede en Verlichting via het systeem van thuisonderricht. Vorige maand zou Giel uiteindelijk zijn afgereisd naar India om zijn opleiding als geweldloos verzetsstrijder te vervolmaken, maar daar kon het parket dus een stokje voorsteken.

“Ironisch genoeg hebben we dat te danken aan de vele jongeren die het voorbije jaar op het vliegtuig sprongen om in Syrië te gaan strijden”, denkt persmagistraat Annemie Serlippens. “Daardoor heeft Justitie het toezicht op extremistische jongeren die willen afreizen naar het buitenland fel verscherpt.”
Het radicale boeddhisme is een stroming binnen het boeddhisme die via geweldloos verzet haar ideologie van Vrede en Verlichting aan de rest van de wereld wil opleggen. In België zijn er volgens een schatting van Staatsveiligheid minstens 500 boeddhisten die de ideeën van het radicale boeddhisme aanhangen; een aantal van hen zou daadwerkelijk tot huisbezoeken en yoga-initiaties kunnen overgaan.
De vrees bestond dat Giel de meditatietechnieken die hij in een Indisch trainingskamp van diverse, notoire zen-meesters zou leren, binnen afzienbare tijd terug mee zou brengen naar België, en daarom is hem volgens Alain Winants van Staatsveiligheid ook de toegang tot het buitenland ontzegd.

Knotwilg

Giel zelf reageert eerder onthecht op de situatie. “Alle lijden in de wereld ontstaat uit verlangen. Zo verlang ik er erg naar om me in het buitenland te vervolmaken in de kunst van het ontkennen van het verlangen. Maar ik kan me natuurlijk ook hier oefenen in het onderdrukken van mijn ambitie om een betere Boeddhist te worden in India. En dan zegt niets dat ik het Nirvana niet kan bereiken in Oost-Vlaanderen. Onder een knotwilg, in plaats van onder een Bodhi-boom.”

“Of is dat hele streven naar het Nirvana geen verlangen op zich dat onderdrukt moet worden, en is dat de grote Boeddhistische contradictie?”, vervolgt een verwarde Giel. “En zou ik dan niet de allerbeste Boeddhist zijn door gewoon niet meer te verlangen Boeddhist te zijn, en gewoon braaf mijn humaniora te vervolmaken? Stof tot nadenken… Allez, ciaokes, aumkes!”

Laat een reactie achter