De nieuwe robot SAM is in staat 3.000 bakstenen per dag te metselen, terwijl menselijke bouwvakkers er slechts 500 aankunnen. Toch zal de robot nimmer liefde kunnen ervaren.
SAM staat voor Semi-Automated Mason, en wordt nu al in de VS en binnenkort ook in het Verenigd Koninkrijk ingezet door bouwbedrijven. SAM voert voorgeprogrammeerde, automatische bewegingen uit om de bakstenen van mortel te voorzien en ze op de juiste plaats te leggen. Hij beschikt daarbij over speciale sensoren om de locatie van de bakstenen te bepalen. Toch heeft de robot geen sensoren om het warme gevoel van liefde te detecteren.
De robot SAM biedt enkele opmerkelijke voordelen ten opzichte van doorsnee bouwvakkers, die hem veel efficiënter maken. Zo verliest de robot geen tijd door mooie, jonge vrouwen in korte rokjes na te fluiten. “Ik kan eventueel wel geprogrammeerd worden, en voorzien van de nodige hardware, om een fluitend geluid uit te stoten in de richting van mooie, jonge vrouwen in korte rokjes,” verduidelijkt SAM. “Maar dan nog zal het gefluit altijd een dwangmatig gevolg zijn van het te volgen algoritme. Ik zal geen liefde voelen voor de dames die ik nafluit.”
SAM kan ook geprogrammeerd worden om pintjes te drinken tijdens de schaft. Maar hij zal ze niet lekker vinden, noch dorstlessend. Ook werkt Sam gewoon door tijdens het bouwverlof, omdat hij geen levenspartner heeft om mee van het leven onder de Toscaanse zon te genieten, noch een stel wondermooie kinderen om te zien opgroeien.
SAM werd ontworpen door het New Yorkse tech-bedrijf Construction Robotics. Volgens het bedrijf neemt hij vooral het zware en voor mensen belastende werk voor zijn rekening, zoals het tillen of het verplaatsen van bakstenen op stellingen, en is het dus niet zozeer aangewezen dat de robot de voor mensen zo onmisbare gevoelens van affectie en genegenheid kan ervaren. “Ik ben geconcipieerd op een tekentafel,” vertelt SAM, “en hoewel ik met veel zorg ben ontworpen door een bijzonder bekwaam team ingenieurs, heb ik het vak dus niet geleerd van een warme vader, die me met milde kritiek en zachte aanmoediging gemaakt heeft tot de metser die ik ben. Noch ben ik, die na een korte testfase in de fabriek meteen in gebruik werd genomen op een kille bouwwerf, in mijn eerste maanden zachtjes gewiegd in de armen van een tedere moeder, die mij leerde om mezelf en anderen, ja het leven zelf, te beminnen.”
De robot moet, mits geregeld onderhoud, toch een 20-tal jaar kunnen meegaan op de bouwwerf. Daarna kan hij naar het containerpark worden gebracht om onderdelen te kunnen recupereren, of kan hij zelfs achteloos worden weggegooid. Ook kan hij ook al veel sneller worden vervangen door een nog efficiëntere robot. De kans is echter zeer groot dat ook deze robot geen liefde zal kunnen ervaren.
Het probleem zit meer in het mechanisch worden van de mens dan in het gevoelig worden van de robot.
De strijd van de mens gaat vooral over mechanisatie.