LUIK – Uit onderzoek van neurowetenschapper Steven Laureys (Coma Science Group – UL) blijkt dat er culturele verschillen zijn in de bijnadoodervaring. Zo stevenen westerlingen af op een wit licht door een tunnel, terwijl moslims een deur zouden naderen. Indiërs zouden dan weer een rivier zien, terwijl het laatste wat een zwarte ziet een blanke politieagent is, die zijn vuurwapen trekt.
Ook wat betreft de gevoelswaarde van de bijnadoodervaring zijn er grote verschillen tussen de verschillende culturen. “Westerlingen, moslims en Indiërs beleven de ervaring overwegend positief, terwijl de bijnadoodervaring Russen met een wrange nasmaak opzadelt”, aldus professor Laureys. “Ook zwarten bestempelen de ervaring, die inhoudt ongewapend onder schot gehouden te worden om, vóór je goed en wel beseft wat je overkomt, meerdere kogels at point blank in de ribbenkast en het hoofd gepompt te krijgen, als eerder onaangenaam.”
“De bijnadoodervaring heeft bij hen ook meer kans om uit te monden in een helemaaldoodervaring. Misschien verklaart dat het verschil”, besluit Laureys.
Kunnen die zwarten zich niet ‘normaal’ gedragen!? De helemaaldoodervaring zou een stuk aangenamer zijn. BDW heeft er een Latijnse spreuk voor klaar liggen in zijn schuif op ’t Schoon Verdiep.
Nu begrijp ik waarom er bij evenementen waar het zwart van het volk ziet er telkens veel politie te bespeuren valt!
Bij mijn enige bijnadoodervaring zag ik het ziektekostenformulier nadat het ingevuld was. Er was niets te zien van het bekende witte licht, de duisternis eromheen was compleet. Ik had zelf gekozen zei mijn gids.
Mijn lieve Negerin ligt lekker te maffen. Het was het eerste couveusekindje in Ghana. God 20 jaar geleden hadden we al dikke ambras over haar overgewicht en mijn alcoholverbruik. Soms ging ze botweg OP mij zitten.